Van Azofra naar Granon
14 september 2018
Dag 10
Vanmorgen door Birgit ( de Duitse) wakker gemaakt, het is 6.30 uur. We hadden een 2 persoons kamer met 2 bedden. We zaten allebei van schrik rechtop. Snel eruit, voor 7 uur lopen we meestal. Zegt Paul ineens het is nog maar 5.30 uur :) wij lacchen en Birgit balen natuurlijk. Die stond al met rugzak en al klaar. Geen probleem, dan beginnen we eerder en hopen vanmiddag op tijd in Granon te zijn ( een heel mooi oud plaatsje, een gehucht eigenlihk). We hadden de tip gekregen, dat je in de ketk kunt slapen met maar 40 plaatsen.dus fijn dat we vroeg wegwaren. Een makkelijke route, ware het niet, de hele weg alleen maar kiezels, grote stenen en zand. Loopt echt niet lekker. Maar niet zeuren, vroeger liepen ze dit met sandalen en blote voeten. Wel mijn linkervoet kapot gelopen. Maar als je fan ziet waar je nu weer terecht komt , dan vergeet je alles. Ook de pijn....valt achteraf wel mee, een blaar, flixomull erop en gehwohl en vanmiddag nietsdoen en slippers aan dan loopt het weer.We kwamen hier dus aan rond 13.00 uur in ern kerk uithet jaar 1167. We komen binnen en lopen ern paar oude stenen trappen op en toen de wohhhh factor. Geweldig, zo bijzonder. Je komt terecht in een woonkamer uit ongeveer 1960. Wat onwijs gaaf, ik wordtdaar zoooooo blij van. Zegt de vrijwiliger tegen ons. Om 18.00 uur gaan wr gezamelijk koken en dan eten en om 20.30 uur gezamelijk naar dekerk. Het mooie is , ik zat te lezen , komt er een jonge man uit Schotland binnen, ziet achter mij een gitaar staan en vraagt mag ik.ja natuurlijk en begint te spelen en zingen.geweldig.je krijgt een kampvuur gevoel en die stem. Ik vraag aan hem en de vrijwilliget hiet, kan hij vanavond niet in die onwijs mooie kerk zingen? Jazeker zegt ze en ik vind dat ook mooi. Npu ik zal proberen foto,s erop te zetten en dan komt morgen het vervolg op dit verhaal.Het is echt elke dag weer anders.
Vanmorgen door Birgit ( de Duitse) wakker gemaakt, het is 6.30 uur. We hadden een 2 persoons kamer met 2 bedden. We zaten allebei van schrik rechtop. Snel eruit, voor 7 uur lopen we meestal. Zegt Paul ineens het is nog maar 5.30 uur :) wij lacchen en Birgit balen natuurlijk. Die stond al met rugzak en al klaar. Geen probleem, dan beginnen we eerder en hopen vanmiddag op tijd in Granon te zijn ( een heel mooi oud plaatsje, een gehucht eigenlihk). We hadden de tip gekregen, dat je in de ketk kunt slapen met maar 40 plaatsen.dus fijn dat we vroeg wegwaren. Een makkelijke route, ware het niet, de hele weg alleen maar kiezels, grote stenen en zand. Loopt echt niet lekker. Maar niet zeuren, vroeger liepen ze dit met sandalen en blote voeten. Wel mijn linkervoet kapot gelopen. Maar als je fan ziet waar je nu weer terecht komt , dan vergeet je alles. Ook de pijn....valt achteraf wel mee, een blaar, flixomull erop en gehwohl en vanmiddag nietsdoen en slippers aan dan loopt het weer.We kwamen hier dus aan rond 13.00 uur in ern kerk uithet jaar 1167. We komen binnen en lopen ern paar oude stenen trappen op en toen de wohhhh factor. Geweldig, zo bijzonder. Je komt terecht in een woonkamer uit ongeveer 1960. Wat onwijs gaaf, ik wordtdaar zoooooo blij van. Zegt de vrijwiliger tegen ons. Om 18.00 uur gaan wr gezamelijk koken en dan eten en om 20.30 uur gezamelijk naar dekerk. Het mooie is , ik zat te lezen , komt er een jonge man uit Schotland binnen, ziet achter mij een gitaar staan en vraagt mag ik.ja natuurlijk en begint te spelen en zingen.geweldig.je krijgt een kampvuur gevoel en die stem. Ik vraag aan hem en de vrijwilliget hiet, kan hij vanavond niet in die onwijs mooie kerk zingen? Jazeker zegt ze en ik vind dat ook mooi. Npu ik zal proberen foto,s erop te zetten en dan komt morgen het vervolg op dit verhaal.Het is echt elke dag weer anders.
